15 e Dag Negreira-Vilaserio- Oveira 34,3 km
Door: Leanne
Blijf op de hoogte en volg Mariette///Leanne
08 Juni 2015 | Spanje, Negreira
15e Dag Negreira-Vilaserio- Olveiroa 34,3 km
Gisteren was het dus gruwelijk warm en daarom dus erg moeilijk om te lopen. Iedereen maakte plannen om vroeg op te staan. Dus vanmorgen om 5 uur klapten de eerste deuren en werd het toilet doorgetrokken. Omdraaien maar want wij gaan niet in het donker lopen. Om 6 uur eruit, boeltje routine weer klaarmaken en op pad. Bij de bar die om half 7 open zou zijn, staat een lange rij. Geen beweging, dus doorlopen maar. 100 m verder horen we raar geflap, achter ons niets te zien, totdat ik erachter kom dat de halve zool van mijn schoen eraf ligt. Lachen en gieren maar wat nu te doen?! Even verder gelopen naar beter licht en met de sporttape de zool vast gelegd.
Verder op de route, het is al druk iedereen is bang voor de warmte. Na 10 km lopen we een Vlaming genaamd Bert voorbij en komen aan de praat. Hij draagt de as van zijn vader bij zich die 2 jaar geleden is overleden. Samen met enkele vrienden van de vader maakt hij de camino af die zijn vader niet meer heeft kunnen lopen. In Finisterre komen ook zijn moeder en zusje en samen gaan ze papa herdenken en daar uitstrooien over de zee. Een verhaal om koud van te worden. Hij heeft helemaal niets met wandelen en de schoenen die hij draagt zijn zijn duurste ooit. Zijn vrienden zijn vooruit gelopen en hebben iets op straat geschreven, Jet maakt daar een foto van en enkele minuten later komen we aan op het terras. Eindelijk ontbijt na bijna 3 uur wandelen, heerlijk bocadillos met serrano ham en gebakken ei. Ik inspecteer mijn schoen en wil er nog meer pleisters opplakken, jet komt aan de praat met een mama en dochter ui Nieuw-Zeeland. De dochter begint te jubelen dat ze plaksel heeft meegekregen van haar man en die sleept ze al 900 km mee. Een flesje secondenlijm wordt uit haar tas getoverd en ik kan mijn zool gaan plakken. Nog wat goede raadgevingen en dan gaan we weer verder. Twee uur en 21,9 km later gaan we bij casa pepa op het terras zitten. Ook mijn andere schoen vertoont slijtplekken. 15 minuten later komen de dames weer om de hoek en vragen we weer de lijm, alles bijplakken en verder gaat het weer.
Het is vandaag zwaar lopen omdat het drukkend is. Rond half 3 arriveren we in Olveiroa, we lopen langs een prachtige alberque, maar er moet ook nog een publieke zijn. Dus even doorlopen en rechtsaf, oud straatje, oude huizen, veel romantiek, maar ook erg veel koeienpoep en de geur die daarbij hoort. Terug naar de andere alberque en dan ook maar meteen een 2-persoonskamer geboekt. Douchen, wasje en was ophangen en installeren op het overdekte terras. Prima uitzicht op iedereen die binnen komt en dat zijn er heel wat. Biertje en nootjes, dames uit Nieuw-Zeeland bij ons aan tafel en later een leuk 19-jarig meisje uit Amstelveen, een Spaanse uit Valencia.
Nadat we klaar zijn met eten, weer erg lekker, komt Semra om de hoek kijken. Ze schuift bij ons aan en eet ook mee. Het is hier net een feestje, iedereen zit met elkaar te kletsen en grappen te maken. Zeker 40 personen buiten en binnen eten er nog eens 20. De camino is big busines maar gelukkig nog wel erg gezellig. Morgen hebben we een korte dag, 20,7 km, Ik heb een kleine blessure boven in mijn kuit, dus dat komt goed uit. Slaap allemaal lekker, gaan wij ook zo doen.
Hasta luego.
Gisteren was het dus gruwelijk warm en daarom dus erg moeilijk om te lopen. Iedereen maakte plannen om vroeg op te staan. Dus vanmorgen om 5 uur klapten de eerste deuren en werd het toilet doorgetrokken. Omdraaien maar want wij gaan niet in het donker lopen. Om 6 uur eruit, boeltje routine weer klaarmaken en op pad. Bij de bar die om half 7 open zou zijn, staat een lange rij. Geen beweging, dus doorlopen maar. 100 m verder horen we raar geflap, achter ons niets te zien, totdat ik erachter kom dat de halve zool van mijn schoen eraf ligt. Lachen en gieren maar wat nu te doen?! Even verder gelopen naar beter licht en met de sporttape de zool vast gelegd.
Verder op de route, het is al druk iedereen is bang voor de warmte. Na 10 km lopen we een Vlaming genaamd Bert voorbij en komen aan de praat. Hij draagt de as van zijn vader bij zich die 2 jaar geleden is overleden. Samen met enkele vrienden van de vader maakt hij de camino af die zijn vader niet meer heeft kunnen lopen. In Finisterre komen ook zijn moeder en zusje en samen gaan ze papa herdenken en daar uitstrooien over de zee. Een verhaal om koud van te worden. Hij heeft helemaal niets met wandelen en de schoenen die hij draagt zijn zijn duurste ooit. Zijn vrienden zijn vooruit gelopen en hebben iets op straat geschreven, Jet maakt daar een foto van en enkele minuten later komen we aan op het terras. Eindelijk ontbijt na bijna 3 uur wandelen, heerlijk bocadillos met serrano ham en gebakken ei. Ik inspecteer mijn schoen en wil er nog meer pleisters opplakken, jet komt aan de praat met een mama en dochter ui Nieuw-Zeeland. De dochter begint te jubelen dat ze plaksel heeft meegekregen van haar man en die sleept ze al 900 km mee. Een flesje secondenlijm wordt uit haar tas getoverd en ik kan mijn zool gaan plakken. Nog wat goede raadgevingen en dan gaan we weer verder. Twee uur en 21,9 km later gaan we bij casa pepa op het terras zitten. Ook mijn andere schoen vertoont slijtplekken. 15 minuten later komen de dames weer om de hoek en vragen we weer de lijm, alles bijplakken en verder gaat het weer.
Het is vandaag zwaar lopen omdat het drukkend is. Rond half 3 arriveren we in Olveiroa, we lopen langs een prachtige alberque, maar er moet ook nog een publieke zijn. Dus even doorlopen en rechtsaf, oud straatje, oude huizen, veel romantiek, maar ook erg veel koeienpoep en de geur die daarbij hoort. Terug naar de andere alberque en dan ook maar meteen een 2-persoonskamer geboekt. Douchen, wasje en was ophangen en installeren op het overdekte terras. Prima uitzicht op iedereen die binnen komt en dat zijn er heel wat. Biertje en nootjes, dames uit Nieuw-Zeeland bij ons aan tafel en later een leuk 19-jarig meisje uit Amstelveen, een Spaanse uit Valencia.
Nadat we klaar zijn met eten, weer erg lekker, komt Semra om de hoek kijken. Ze schuift bij ons aan en eet ook mee. Het is hier net een feestje, iedereen zit met elkaar te kletsen en grappen te maken. Zeker 40 personen buiten en binnen eten er nog eens 20. De camino is big busines maar gelukkig nog wel erg gezellig. Morgen hebben we een korte dag, 20,7 km, Ik heb een kleine blessure boven in mijn kuit, dus dat komt goed uit. Slaap allemaal lekker, gaan wij ook zo doen.
Hasta luego.
-
08 Juni 2015 - 20:52
Anne-Mie Casier:
Hallo
De verrassingen blijven komen! Maar jullie hebben al vele watertjes doorzwommen. Een oplossing komt er gelukkig altijd! Wat een geweldige sfeer brengt de Camino mee! Morgen is onze laatste les. We zullen weer even aan jullie denken...
Groetjes en hasta la vista
Anne-Mie -
09 Juni 2015 - 02:18
Frans:
Janje
We vallen hier van de ene verbazing id andere.
Dit zijn jouw nieuwe schoenen!
En ook niet de eerste, de beste!
Van de zonnige kant bekeken heeft er iemand in nieuw zeeland
een vooruitziende blik gehad en jouw zool weer een leuk contact opgeleverd.
Wat is er mrt je kuit?
Hopelijk is het morgen beter!
Hier reageert iedereen erg leuk op jullie avontuur dat ik od muur vd Milonruimte heb gehangen en wensen jullie nog veel plezier.
XXX
Jolie en frans -
09 Juni 2015 - 05:37
Paul Heijnen:
Hoi dames,
De zool houdt beter als je de schoen na het plakken meerdere uren in een klem zet( onder poot van een stoel.bv). Dus of een lange pauze maken of voor de nacht plakken .zelfs de route naar Finistere wordt ook druk belopen !
As van een geliefde meenemen klinkt bekend( film: THE WAY), maar inderdaad aangrijpend als je het zo tegenkomt. Is dan wel een hele echte pelgrimage!!
Het zit er bijna op , jammer he. Veel groeten en goede terugreis gewenst ,
Anne en Paul -
09 Juni 2015 - 22:45
Carla Creusen:
Hallo dames, als ik dit schrijft liggen jullie al in bed.
Krijg na vanavond diep respect voor jullie. Na de fijne pilatesles van vanmorgen ben ik vanavond gaan nordic walken zo'n 7 km. Ben nu een uurtje thuis en lig nog steeds afgemeld op de bank met mijn benen hoog. Pijn in mijn lies, blaar onder mijn voet en dat na 7 km! Ik kan jullie al verklappen dat mochten jullie volgend jaar nog een maatje zoeken om mee te gaan wandelen, dan zegt deze dame 100% zeker NEE! Hoe wel ik niet zeker weet of het voor jullie zo voelt, ben ik blij voor jullie dat jullie nog maar één dag hoeven te lopen. Waarschijnlijk zal ik jullie pas snappen als ik het een keer zelf gedaan heb........helaas ik zal jullie nooit écht kunnen begrijpen. Geniet van alles wat jullie willen voelen. Ik geniet wel van andere dingen. P.s. ieder nadeel heb zijn voordeel.......mijn wandelschoenen zijn na 10 jaar gebruiken nog zo goed als nieuw.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
