13e Dag Monte do Goso -Santiago deCompostela 4,7km

13e Dag Monte do Gozo - Santiago de Compostela 4,7 km

Na onze krachtinspanning van gisteren was het extra vroeg naar bed. Jet lag om half 9 al te pitten en ik een uurtje later.
Vanmorgen op de gebruikelijke tijd, rond 6 uur, wordt Jet wakker en actief. Uitslapen ho maar.
Luie Leanne ook uit bed en voor straf zonder ontbijt onderweg naar Santiago. Grapje!
Het is rustig op de weg, zaterdag en natuurlijk nog vroeg. We lopen in een zeer rustig tempo naar beneden, negeren rode stoplichten, en opeens gaat Jet weer door haar enkel. Behoorlijk pijnlijk weer, schoen toch maar wat vaster gebonden en rustig door gestapt. Diverse bars zijn nog gesloten, maar opeens zien we een churros-bar, ofwel wordt daar gefrituurd en gezoet gebak gegeten als ontbijt. Ze hebben ook pan tostada en overheerlijke cafe con leche. De Spaanse man naast ons laat een tweede bel whisky inschenken en het is pas half negen. Verschil moet er zijn.
Daarna weer rustig op pad en langzaam ontwaakt de stad. Uit een zijstraat verschijnt een bekende figuur, een grijze langharige Vlaming, Jean-Pierre geheten. De begroeting is erg hartelijk en al pratend loopt hij mee naar ons hotel. In het hotel wordt Jet meteen herkend door de receptioniste, na wat heen en weer gepraat wordt het de kamer aan de voorkant met 2-persoonsbed. Vanavond moeten we netjes slapen. De rugzakken worden in bewaring gegeven, even omkleden in lange broek en jasje, tasje erbij en we kunnen naar de kathedraal.
Overal is het nog rustig. 2 Koreaanse meisjes gaan compleet op de grond liggen om een foto van ons te maken voor de kathedraal. De entree van de kathedraal staat in de steigers, jammer, maar wordt erg mooi. even wat rond gewandeld en toen in de rij gaan staan bij het bureau van de pellegrinos. Onze compostello gaan halen, als we aan de beurt zijn gaat er een belletje, loket 8.
Je namen worden in latijn opgeschreven nadat alle stempels zijn gecontroleerd. Papier in een kokertje en mijn eerste en Jets zesde compostello zijn een feit.
In hetzelfde gebouw ligt ook de huiskamer der lage landen, een initiatief van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob. Daar gaan we binnen en worden onthaald door 2 heren. Ook Jean-Pierre zit aan een kopje koffie. We worden gevraagd naar onze ervaringen en Jean-Pierre vertelt dat hij gedurende de camino een zus verloren heeft, hij vertelt zijn verhaal en is aangedaan en neemt afscheid van ons. Daarna komen nog verschillende mensen binnen en nemen we afscheid.
Als we langs de wachtende rij lopen, staan daar onze Spanjaaden die de gehele Camino met ons
hebben geslapen !!!! Het wederzien is heel hartelijk en we maken snel nog een foto.
Op naar de kathedraal, omdat het nog zo rustig is, kunnen we alles goed bekijken en kunnen we onze handen op de schouders van Jacobus leggen. Een emotioneel moment. Ook de bezichtiging van zijn sarcofaag is erg mooi. Door de hele kerk zie je mensen volschieten met emoties. In de zijbeuken zijn er biechtstoelen waar je mensen zeer emotioneel hun verhaal aan een priester ziet doen. Op gereserveerde plaatsen, voor pellegrinos met een compostello mogen we gaan zitten.
Het is 11 uur en de mis begint om 12. Ik loop nog wat rond in de kerk geniet van de mensen en de prachtige omgeving. Terug in de bank zit een Duits meisje en een Braziliaans echtpaar bij ons.
Opeens tumult, Radka staat naast onze bank met een bekende en het Duitse meisje. Een hartelijk en kusserig weerzien.
We wisselen wat ervaringen uit en voor we het weten vraagt een non onze aandacht, we gaan zingen en ze vraagt ons allemaal om mee te doen. Na wat aarzelingen doet de hele kerk mee. Het zit goed vol en de mis gaat beginnen. De verschillende nationaliteiten worden omgeroepen en dan besef je pas wat een wereldwijd begrip Santiago is. De non zingt prachtig en voor de rest probeer je te begrijpen wat de Spaanse geestelijke vertelt.
De communie wordt uitgereikt en bij onze overpeinzingen komen er de nodige emoties, een dikke omhelzing een traan, een zucht....wat een ontlading na 315 km wandelen. Je leeft en wandelt en slaapt met elkaar en nog veel meer. Heel bijzonder dit moment.
Maar het is nog niet afgelopen. Het Botafumeiro wordt klaargemaakt. Een groep van 5 mannen in prachtige kledij laten het wierooksvat naar beneden. Daar wordt het gevuld en aangestoken. een van de mannen geeft er een krachtige duw tegen en dan wordt het vat van links naar rechts gezwierd. Mooi in het ritme met achterlating van een enorme wolk wierook gaat het vat bijna tot aan het dak. Geweldig mooi om te zien en onder prachtig gezang van de non.
Na al deze emoties weer naar buiten en door de inmiddels erg drukke en zonnige straten naar een leuk restaurant met terras. Eerst maar een wijntje, je betaalt 2,40 per glas maar je krijgt er een halve maaltijd bij in de vorm van tapas, empanada, koude schotel, sardientjes en bitterballen.
We bestellen een paella en eten die met 2. Superzalig vooral door de zeevruchten die erin zijn verwerkt. Er zitten vrijwel alleen maar Spanjaarden om ons heen. Genieten!!!!
Terug naar het hotel waar we naar onze kamer kunnen. Jurkjes aan en op pad, lekker winkeltjes kijken en hoe is het mogelijk alweer lopen. Daarna duiken we weer het oude stadsdeel in op zoek naar internet. In een erg gezellig cafe, met wijn en weer veel tapasaan de download van de fotos van gisteren. Ze komen eraan Fransje.
Nu nog de wedstrijd barca- juventus kijken en ons dagje Santiago zit erop.
Heel afwisselend, emotioneel, mooi, indrukwekkend, gezellig, lekker......
Morgen weer in de benen op weg naar Finisterre. Hasta la vista.