12e Dag Boente - Arzua- Santa Irene- Monto do Gozo
Door: Leanne
Blijf op de hoogte en volg Mariette///Leanne
05 Juni 2015 | Spanje, Boente
12e Dag Boente- Arzua- Santa Irene- Monte do Gozo 44,2k
Na een wat onrustige nacht, erg warm met 5 vrouwen in een kamertje, helaas ook een snurkende Spaanse dame. wel hebben we een prachtige prive-badkamer met 5. Als we gepakt en gezakt beneden komen om half 7, is de bar helemaal vol met etende caminogangers. de baas staat alwee achter de bar en maakt snel ontbijtjes klaar. hele grote verse croissant, koffie en een verse jus.
Om kwart voor 7 zijn we weer op weg. Zonder jas en zeker zonder regencape. Onderweg komen we hele hordes rugzakloze Spanjaarden tegen. Tempo lala, maar ze hebben wel plezier, hele families zijn onderweg. Zondag is het corpus Christie en gisteren was ook een feestdag en dan worden de vrije dagen opgenomen en de laatste 100 km van de camino gelopen.
Het lijkt soms wel file lopen en daar tussendoor gaan ook nog eens de fietsende caminogangers.
Na heel wat inhaalwerk, langs prachtige wegen en door gigantische eucalyptusbossen komen we langs een bar. He zegt Jet, die ken ik. Op de muur staan allemaal lege flesjes bier, del perregrino. Binnen staat een mooie Spanjaard met een prachtige alpinopet achter de bar. We bestellen warme melk met een een heerlijke cupcake gevuld met karamel. Na een heerlijke pauze gaan we weer verder. Onze voeten hebben vleugels vandaag, het loopt heerlijk weg. Volgens planning zouden we vandaag 25 km lopen. Maar die hebben we al achter de rug om 12.00 uur. We besluiten verder te lopen, ook al houdt dat in dat we niet weten waar te overnachten. Voorbij Pedrouzo besluiten we nog een keer te pauzeren. De 2 canadezen zitten er ook en we schuiven bij hen aan tafel. Zij weten ook niet hoe ver nog te lopen, maar vinden het ook uitstekend wandelweer. De oom babbelt veel en graag, maar zijn neefje, met baard, is van het zwijgzame type. Jet heeft dat ook al gemerkt toen ze naast hem zat bij de paella.
Verder gaat het weer, we naderen het vliegveld van Santiago. We moeten er omheen en fotograferen de grote steen van de stad. Jet en ik zijn lekker aan het keuvelen, dat we ondanks de vele km verantwoord bezig zijn. Het gaat erg lekker. Nog geen 200 m verder, verzwikt Jet haar voet, struikelt met de andere en valt als een blok op de grond. Geschrokken stoppen 2 fietsers, vragen meteen of we erg moe zijn. Jet blijft even liggen en dan maken we haar rugzak los en helpen haar overeind. Ze heeft hier en daar wat schaafwonden, ook op haar hoofd, maar gelukkig niets aan de hand met haar enkel. Rugzak weer op en langzaam wandelen. De jongens fietsen weer door. Jet voelde zich net een schildpad, met die rugzak kun je geen kant op.
We gaan weer lekker verder en besluiten in Monte do Gozo, het kerkelijke pelgrimscenter op te zoeken. Mooi 2-persoonskamertje voor 20 euro. Douchen, wassen en dan in de Refter eten.
Na het eten wandelen we de Monte do Gozo op. Hier staat een prachtig beeld met aan 4 zijdes prachtige afbeeldingen. Fotograferen natuurlijk en dan voor een Duitse busgroep talloze foto's maken. Als we vertellen dat we 44,2 km gelopen hebben krijgen we applaus.
Na genoten hebben van een prachtig Spaans paard, terug gewandeld naar de albergue.
Even kijken hoe lang we nog wakker kunnen blijven, onze beentjes zeggen dat ze moe zijn.
Morgen naar het mooie Santiago. We verheugen ons. Hasta la vista.
Na een wat onrustige nacht, erg warm met 5 vrouwen in een kamertje, helaas ook een snurkende Spaanse dame. wel hebben we een prachtige prive-badkamer met 5. Als we gepakt en gezakt beneden komen om half 7, is de bar helemaal vol met etende caminogangers. de baas staat alwee achter de bar en maakt snel ontbijtjes klaar. hele grote verse croissant, koffie en een verse jus.
Om kwart voor 7 zijn we weer op weg. Zonder jas en zeker zonder regencape. Onderweg komen we hele hordes rugzakloze Spanjaarden tegen. Tempo lala, maar ze hebben wel plezier, hele families zijn onderweg. Zondag is het corpus Christie en gisteren was ook een feestdag en dan worden de vrije dagen opgenomen en de laatste 100 km van de camino gelopen.
Het lijkt soms wel file lopen en daar tussendoor gaan ook nog eens de fietsende caminogangers.
Na heel wat inhaalwerk, langs prachtige wegen en door gigantische eucalyptusbossen komen we langs een bar. He zegt Jet, die ken ik. Op de muur staan allemaal lege flesjes bier, del perregrino. Binnen staat een mooie Spanjaard met een prachtige alpinopet achter de bar. We bestellen warme melk met een een heerlijke cupcake gevuld met karamel. Na een heerlijke pauze gaan we weer verder. Onze voeten hebben vleugels vandaag, het loopt heerlijk weg. Volgens planning zouden we vandaag 25 km lopen. Maar die hebben we al achter de rug om 12.00 uur. We besluiten verder te lopen, ook al houdt dat in dat we niet weten waar te overnachten. Voorbij Pedrouzo besluiten we nog een keer te pauzeren. De 2 canadezen zitten er ook en we schuiven bij hen aan tafel. Zij weten ook niet hoe ver nog te lopen, maar vinden het ook uitstekend wandelweer. De oom babbelt veel en graag, maar zijn neefje, met baard, is van het zwijgzame type. Jet heeft dat ook al gemerkt toen ze naast hem zat bij de paella.
Verder gaat het weer, we naderen het vliegveld van Santiago. We moeten er omheen en fotograferen de grote steen van de stad. Jet en ik zijn lekker aan het keuvelen, dat we ondanks de vele km verantwoord bezig zijn. Het gaat erg lekker. Nog geen 200 m verder, verzwikt Jet haar voet, struikelt met de andere en valt als een blok op de grond. Geschrokken stoppen 2 fietsers, vragen meteen of we erg moe zijn. Jet blijft even liggen en dan maken we haar rugzak los en helpen haar overeind. Ze heeft hier en daar wat schaafwonden, ook op haar hoofd, maar gelukkig niets aan de hand met haar enkel. Rugzak weer op en langzaam wandelen. De jongens fietsen weer door. Jet voelde zich net een schildpad, met die rugzak kun je geen kant op.
We gaan weer lekker verder en besluiten in Monte do Gozo, het kerkelijke pelgrimscenter op te zoeken. Mooi 2-persoonskamertje voor 20 euro. Douchen, wassen en dan in de Refter eten.
Na het eten wandelen we de Monte do Gozo op. Hier staat een prachtig beeld met aan 4 zijdes prachtige afbeeldingen. Fotograferen natuurlijk en dan voor een Duitse busgroep talloze foto's maken. Als we vertellen dat we 44,2 km gelopen hebben krijgen we applaus.
Na genoten hebben van een prachtig Spaans paard, terug gewandeld naar de albergue.
Even kijken hoe lang we nog wakker kunnen blijven, onze beentjes zeggen dat ze moe zijn.
Morgen naar het mooie Santiago. We verheugen ons. Hasta la vista.
-
05 Juni 2015 - 21:53
Jan Janssen:
Wauuuw wat een prestatie.
Jullie weten ook niet van ophouden.
Ik ben ongelofelijk trots op jullie twee.
Morgen een heel bijzondere dag in Santiago de C.
Geniet van de emoties die jullie gaan ervaren, lieve groetjes Jan -
05 Juni 2015 - 22:31
Wilma:
Ow..dat is dan nog goed afgelopen met je val Jetje!! En gewoon verder wandelen natuurlijk... :)
Morgen Santiago...geniet ervan!
XX Wilma
-
05 Juni 2015 - 23:46
Frans En Jolie:
Hallo Peatonesas,
44 km.................Wat een ongelooflijke afstand met rugzak.
Maar blijf wel voorzichtig.
Wij allemaal wensen jullie een mooie aankomst in Santiago
en zijn erg benieuwd naar de innerlijke beleving.
MOOIE DIA de CAMINO MORGEN.
dikke kussen en knuffels
jolie-oma-opa-frans
-
05 Juni 2015 - 23:50
An:
Wat zijn jullie toch ongelooflijke doorzetters! 44,2 km, niet te geloven. Gelukkig had de valpartij geen zware gevolgen! Morgen weer verder genieten...
Saludos
Anne-Mie Casier -
06 Juni 2015 - 08:22
Monique Heggen:
Wat prachtig! Ik wist dat jullie doorzetters waren, maar dit... meer dan 44 km (en dit met een rugzak) stappen, ik kan jullie alleen maar bewonderen. De eindstreep is bijna bereikt. Geniet van jullie aankomst in Santiago.
Groetjes
Monique Heggen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
